به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کمیته امداد،این دیالوگ، بخشی از صحبتهای نعمت اله علی زاده در مراسم خداحافظی با خدمات امدادگری 30 ساله و در استانه بازنشست شدن است در حضور مدیرکل امداد استان ایلام است. 
وی  که متولد سال 1347 در شهرستان آبدانان است در ادامه می گوید: برای آمدن به کمیته امداد در سال 1372 جنبه های مالی و حقوق و مزایای آن  به هیچ وجه مدنظرم نبود چون همون موقع که حقوق کارمندی در کمیته امداد ماهی 18 هزار تومان بود درآمد من از طریق مغازه میوه فروشی که داشتم حدود 150 هزار تومان بود اما با این حال من خدمت امدادگری را به شغل آزاد و حتی کارمند بانک بودن هر دو با حقوق و مزایای بالاتر ترجیح دادم.
یادم هست زمانی که استخدام شدم « نبی لو» مدیرکل وقت کمیته امداد به من گفت: چه مدت حاضری بصورت افتخاری و بدون حقوق و مزایا خدمت کنی ؟ من هم گفتم یک سال . و در این یکسال واقعا فی سبیل الله و بدون حقوق و مزایا خدمت کردم.
من ابتدا حدود 10 سال در خوابگاه دانش آموزی کمیته امداد  آبدانان که مربوط به دانش آموزان بی بضاعت روستایی بود خدمت می کردم . در این خوابگاه دانش آموزان روستایی تحت پوشش با استفاده از امکانات شبانه روزی خوابگاه کمیته امداد با خیال راحت به درس و تحصیل مشغول بودند و البته من هم از در کنار این دانش آموزان بودن بصورت شبانه روزی لذت می بردم و  همواره شریک  غم ها و شادی هایشان بودم.
یکی از نکاتی که گفتنش شاید ریا باشد و البته بعد از 30 سال خدمت امدادگری می خواهم به آن اشاره کنم این است که در طول این 15 سال خدمت در خوابگاه از آنجایی که قشر دانش آموز مورد حمایت ما دانش آموزان بی بضاعت بودند بخاطر هم رنگ شدن با آنها هیچ وقت حاضر به پوشیدن لباسهای نو و آنچنانی در حضور آنها نبودم و همواره لباسهای معمولی می پوشیدم.
همراه بودن با قشر دانش آموز و زندگی جمعی و خوابگاهی آنها اگرچه همواره برایم لذت بخش و خاطره انگیز بود اما به نوعی احساس مسئولیت در مقابل آنها یک استرس دائمی را برای من به همراه داشت بطوری که از حدود 10 سال پیش بخاطر همین استرس کاری به بیماری دیابت مبتلا شدم و هم اکنون برای مبارزه با این بیماره هر روز دوبار انسولین تزریق میکنم.
نکته دیگری که علی زاده به آن اشاره می کند جایگاه و احترامی است که احساس می کند در بین مردم دارد.وی می گویدک یقیناً کسانی که امدادگر کمیته امداد هستند بیشتر از هر  قشر دیگری با مردم سر و کار دارند و در بین مردم هستند  و ما در این بین چون  با قشر محروم و نیازمند سر و کار  داریم زندگی سی خاله خدمت من پر از خاطرات تلخ و شیرین با مردم بودن است و خدا رو شکر به این خاطر همواره از احترام زایدالوصف مردم برخوردار بوده ام و به این خاطر بر خود می بالم.
علی زاده در طول 30 سال خدمت امدادگری خود 10 سال را در خوابگاه دانش آموزی کمیته امداد آبدانان خدمت  کرده است، 5 سال را در خوابگاه دانش آموزی دره شهر و مابقی خدمت امدادگری خود را بخاطر اینکه خوابگاهای دانش آموزی کمیته امداد بخاطر کم شدن تعداد دانش آموزان روستایی تعطیل شدند، در حوزه فرهنگی و مشارکتهای مردمی امداد سپری کرده است و امروز به افتخار بازنشستگی نائل شدند.